Korleis høyres stillheita ut? Kan ein høyra stillheit?
Eller er det fråværet av lyd som gjer at opplevinga vert så intens? Som når ein sit på ein fjelltopp ein stille vinterdag, langt frå menneske og sivilisasjon. Snøen slepp ikkje opp lyden av sildringa i bekken, ingen gras-strå eller lauvtre lear seg i den uansett ikkje-eksisterande vinden, ingen fuglesang. Bare stillhet, stillhet, stillhet...
Dersom ein er uvan med denne stemninga kan det nesten verka kvelande og klaustrofobisk. Man sit som i eit vakuum, og ein får behov for å laga lydar sjølv. "Hei!", "Hallo!" Så stoggar ein igjen og føler seg litt dum.
Ein sit gjerne ei lita stund etterpå og kjenner på denne nye erfaringa, men så er øyeblikket over. Ein spennar på seg skiene igjen, fester ryggsekken, orienterer seg, og legg deretter skisporet vidare mot neste fjelltopp.
Og stillheita vert broten av fjellskia sine monotone skjær gjennom nysnøen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar